بررسی اثرات سینرژیسم IL-4 وRANKL روی بقا مونوسیت‌های خون محیطی بیماران مبتلا به ژانت سل گرانولوما

هدف: ژانت سل گرانولوما ضایعه شبه تومور واکنشی استخوان فک می‌باشد که مشخصه آن پرولیفراسیون بافت گرانولیشن دارای سلول‌های ژانت چندهسته‌ای فراوان می‌باشد. با توجه به نقش مهم IL-4 و RANKLدر پاتوزنز بیماری و ایجاد بستر برای مهاجرت سلول‌های بدخیم به مغز استخوان، در این مطالعه اثرات سینرژیسم این دو فاکتور را در بقا مونوسیت‌های جدا‌شده از خون محیطی بیماران مبتلا به ژانت سل گرانولوما در مقایسه با افراد سالم را مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: پس از خون‌گیری از بیماران مبتلا به ژانت سل گرانولوما و افراد سالم، سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی توسط گرادیانت شیب غلظت فایکول استخراج و مونوسیت‌ها توسط کیت جداسازی مونوسیتی انسانیII جداسازی شدند. مونوسیت‌های جدا شده به مدت پنج روز با غلظت‌هایng/ml10,20 از IL-4 و RANKL تیمار شدند و پس از بررسی‌های مورفولوژیکی توسط میکروسکوپ اینورت، آزمون MTT روی بقا مونوسیت‌ها پس از مواجهه با سایتوکاین‌های مذبور انجام شد. یافته‌ها:نتایج نشان‌دهنده تفاوت در بقا مونوسیت‌ها در مقایسه بین گروه بیمار و گروه سالم پس از طی دوره تیمار بود. از طرف دیگر، در هر دو گروه بیمار و سالم تعداد سلول‌های تیمار شده در مقایسه با گروه‌های کنترل فاقد تیمار بیش‌تر بود که در گروه‌های تحت تیمار شواهد مورفولوژیکی بیان‌گر تغییر به نفع تشکیل ژانت سل‌ها وجود داشت. هر دو فاکتور IL-4 و RANKL  موجب افزایش بقا مونوسیت‌ها در مقایسه با گروه کنترل شده بودند. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر، افزایش بقا و هم‌چنین تعداد مونوسیت‌های جدا شده از خون محیطی بیماران مبتلا به ژانت سل گرانولوما را توسط فاکتور IL-4 و RANKL همراه با ایجاد مورفولوژی ژانت سل نشان می‌دهد. این نتایج بیانگر دخالت IL-4 و RANKL در بدخیمی مرتبط با بیماری می‌باشد.